Voor gevoelige lezers: dit is geen vrolijke blog. De conclusie ervan kan troostend zijn.

Afgelopen week keek ik naar Peachez op tv. Een toneelstuk naar een boek van Ilja L. Pfeijffer. En het zette me aan het denken. Voor mensen die het boek nog willen lezen of het toneelstuk willen bekijken, wil ik niets over de inhoud vertellen.

Het thema dat ik eruit haal en dat me toch enigszins van mijn stuk bracht is dit: liever leven in een illusie dan merken dat er helemaal niets is. Sterker nog: enkel door een kunstmatig gefabriceerde illusie merken dat je leeft. Met andere woorden: iets dat niet bestaat wekt je tot leven. Klinkt moeilijk, ik probeer het te verduidelijken, lees dus vooral verder.

Meer lezen over “Illusie of niet?”

Wat doe je als je in een situatie terecht komt waar je nooit zou voor kiezen? Waarschijnlijk komt iedereen ergens in zijn leven in zo’n omstandigheden terecht.
Het kunnen tegenslagen zijn in de zin van: je hebt heel goed gestudeerd en toch haal je het examen niet. Je eerste jeugdliefde maakt een einde aan de eeuwigheid waarin je geloofde. De beloofde oplevering van je huis wordt uitgesteld. Stiekem had je liever een jongen, het werd een meisje. Als ouders wens je je kinderen alle goeds toe. Dat ‘goeds’ wordt door die kinderen anders geïnterpreteerd.

Meer lezen over “Overgave”

Kan een schrijver in zijn boeken mensen met de grond gelijk maken? Dit is een vraag van Sofie Lakmaker, auteur van ‘De geschiedenis van mijn seksualiteit’. Je raadt het al, ik bekeek het gloednieuwe boekenprogramma ‘Brommer op zee’. Vandaag, woensdag, zie ik op Facebook een kort filmpje waarin ze bovenstaande vraag stelt. 

In een reactie onder haar vraag schreef ik: ‘Ik heb je boek nog niet gelezen maar na de uitzending van afgelopen zondag zal ik dat zeker nog doen. Ik vind dat een schrijver de vrijheid mag nemen te schrijven wat hij/zij wil. De lezer heeft de rijpheid nodig om dat wat hij/zij leest niet klakkeloos over te nemen maar het bij de schrijver te laten. Ook dat wat een schrijver over anderen schrijft zou niet mogen meespelen in het oordeel van de lezer over de beschreven persoon. Natuurlijk zijn er verschillende manieren om je over anderen uit te drukken en zelfs ‘met de grond gelijk maken’ vraagt een vorm van respect. Denk ik.’

Schrijven over anderen, het blijft een moeilijke oefening. 
Na het sterven van mijn moeder – jaren geleden – werd van mij verwacht dat ik de tekst zou schrijven voor haar herinneringskaartje.

Meer lezen over “Hoe vrij is schrijven?”