Een blik achteruit, een sprong vooruit.

De wereld in een pandemie, ik die o.a. door de onstandvastigheid van de situatie besliste om geen gesprekken meer te hebben en een punt te zette achter mijn carrière als therapeut.
Misschien werd ook jij verrast door een gevoel van rust toen de winkels sloten, de straten leeg liepen, het verkeer ophield, alle dagelijkse plichten plots niet meer mochten?
Zo bevond ik me tegen het einde van de maand maart in een complete leegte. En die voelde in aanvang goed en bevrijdend. Ik besloot om die leegte een paar weken te laten bestaan. 

Zonder in details te treden brak in april de wereld onder mijn voeten in duizenden stukjes en dit verbrijzelde vooral mijn binnenkant. Geloof me, corona was toen het minste van mijn zorgen.  Drie weken zou ik in deze toestand leven. Uiteindelijk kwam alles ‘goed’ maar de gevolgen en de impact van een vertrouwensbreuk voel ik tot op de dag van vandaag. 

Meer lezen over “Een blik achteruit, een sprong vooruit.”

Kerst en Nieuwjaar in goed gezelschap

‘Hoezo goed gezelschap, dat mag toch niet’, hoor ik je denken?

Dat klopt. Voor mij zullen de feestdagen dagen zijn die ik helemaal alleen doorbreng. Het kan nu eenmaal niet anders, ik besteed er geen extra woorden aan.

Veel liever vertel ik je hoe ik probeer om toch een beetje feest te vieren. Wie weet, misschien heb je er iets aan.

Meer lezen over “Kerst en Nieuwjaar in goed gezelschap”

Tijdloze elegantie

Op 30 november 2020 bekijk ik het journaal met Martine Tanghe. Deze grande dame van het journaal beëindigt haar laatste werkdag met allure. Haar mond vertelt ons vakkundig over het nieuws van de afgelopen dag. Haar ogen vertellen een ander verhaal. Ik meen er allerlei emoties in te herkennen: een beetje verdriet met daarin al de geboorte van heimwee, heel veel warmte alsof ze de kijkers een wat reserve wil meegeven voor de komende tijd zonder haar, deugd en verwondering over zoveel loftuitingen die langzaam maar zeker het journaal binnen sijpelen. Ze eindigt haar laatste journaal met het mooie verhaal over de eenzame olifant die nu met soortgenoten kan genieten van het ouder worden.
In de omhelzing met haar kleinzoon wordt ze een kort moment de oma die op de drempel staat van een nieuwe levensfase en waarvoor ze ook wel een klein beetje bang is. Denk ik. Of is dit projectie? 

Meer lezen over “Tijdloze elegantie”