De zomer van de eerste keer

Ook al ben ik een eindje de zestig gepasseerd, ik beleef op tal van vlakken dingen voor de eerste keer. En nee, niet die dingen waar je nu aan denkt,  ik hou het deftig!

Vijf maanden woon ik op Zevenbergen. Ik had er geen dag van willen missen en ik voel me stevig geworteld. Ik beleef de mooiste dingen en vele daarvan voor het eerst.

Zo plukte ik voor het eerst pruimen uit onze tuin en maakte ik pruimenconfituur. 

Regelmatig worden verse eitjes gebracht (ook dat is voor het eerst in mijn leven) en tja dat leidt onherroepelijk tot veel gebak: hartige cakes (voor het eerst en… lekker!), gewone cakes, chocoladecakes, chocolademousse, koekjes… Nee, ik eet dat niet allemaal op; ik deel graag uit en het enthousiasme van de proevers steekt mij aan om meer nieuwe dingen te proberen. 

Ik kreeg van Lucienne een rode vruchtencoulis (van vruchten uit onze tuin, ook voor het eerst), ik bewerkte de coulis zodat ze bovenop mijn kaastaart kon schitteren. Een machtige kleur!

Afgelopen week bottelde ik samen met dezelfde Lucienne ‘onze’ porto. En ‘s avonds deed ik hetzelfde met mijn voor het eerst zelfgemaakte limoncello. Op regelmatige basis drinken we hier gezamenlijk een aperitief (met mate!), deze zomer is de eerste zomer waarin ik me zo vaak tot een drankje laat verleiden. De hartige cakes komen dan van pas.

Ik reed voor het eerst met de elektrische auto. Spannend en o zo leuk! Er zijn nog meer oefenritten nodig vooraleer ik me helemaal op mijn gemak zal voelen, de spits is eraf en het vraagt naar meer. De auto maakt praktisch geen geluid, alles gaat automatisch: geen schakelingen meer, m’n linkervoet is werkloos en vindt dit leuk. De begeleidster die naast me zat, kende ik niet en toch hadden we onmiddellijk gespreksstof. Waarover? Juist, ja: zij heeft in haar tuin een vijgenboom, pruimenbomen en nog van alles en ja, ze zal wel eens een mandje met van alles op m’n terras zetten. 

Een lieve dame van uit de buurt waar we ook pruimen van kregen (we noemen haar Lucy van de pruimen), bracht daarbovenop een courgette, van Ade kreeg ik al twee keer een courgette. Het lijkt wel of iedereen aan deze kant van Brugge van alles kweekt en wil delen.  En ik, ik zoek naar gerechtjes die ik nooit eerder maakte.

Gisteren nog werden afgevallen appeltjes gebracht. Oké, een zoektocht op internet wijst me naar een chutney van appels en veenbessen. Deze maakte ik vandaag voor het eerst. Gelukkig had ik alle ingrediënten in huis. Zelf ben ik er niet zot van maar het was het proberen waard. 

Het plantenruilkastje – idee van Lucienne – komt mij zo goed uit, eindelijk kan ik me botvieren in het nemen van stekjes. Jaren al ben ik bezig met kweken van planten, voor het eerst kan ik ongebreideld ruilen. Onze Facebook Pagina van ‘Plantenruil Zevenbergen’ doet het heel goed, ook onze posts op ‘Planten ruilen Brugge’ doen mensen uit heel de omgeving langskomen. Uit de communicatie met plantenliefhebbers leer ik veel nieuwe weetjes die mij aanzetten om dingen uit te proberen. 

Zoveel dingen voor het eerst! 

Voor het eerst word ik niet platgeslagen door hittegolven. Dit is voor mij van onschatbare waarde: de goede isolatie van de appartementen is goud waard. De airco heb ik slechts twee keer een half uurtje moeten opzetten. ‘s Avonds zit ik met het venster open en de hor dicht te luisteren naar de wind in de bomen. Heerlijk!

Korte, kleine gesprekjes met compleet onbekende mensen. Zelfs als er veel mensen zijn, ben ik – voor het eerst – niet schuchter: ik voel me immers thuis en door warmte omgeven. 

Alles, alles wat hier gebeurt, prikkelt me en daagt me uit. Het is het lontje dat ik nodig heb om het vuur dat in me leeft brandend te houden. En dat het brandt, wees daar maar zeker van!

Warme groet,

Chantal