“Ik ben op”

Heel vaak hoor ik bovenstaande uitspraak. Zowel in therapiegesprekken als in gesprekken met vrienden/kennissen. Af en toe is het ook mijn verzuchting. Hoe goed ik ook mijn tijd leer doseren, een evenwicht zoek op verschillende vlakken van mijn leven toch overvalt mij af en toe ook het gevoel dat het allemaal een beetje veel wordt.

Hoe hiermee omgaan? 

Lang werkte ik in een dienst voor geestelijke gezondheidszorg met jongeren (en hun gezin). Hun persoonlijke problemen werden vaak nog versterkt door de druk die veroorzaakt werd door het studeren, voornamelijk voor en tijdens de examens.
Bij volwassenen wordt het begrip burn-out meer en meer in de mond genomen. En hoewel ik niet geloof in de modegevoeligheid van de therapeutische ‘trends’, wil ik de stress waarmee velen te kampen hebben ernstig nemen. Stress kan werk gerelateerd zijn, je kunt ook opbranden door persoonlijke problemen, het kan een mengvorm zijn waar het ene terrein van een leven het andere beïnvloedt.
Of het nu jongeren zijn of volwassenen veelal is hun vraag:
‘Hoe kan ik opnieuw functioneren zoals voordien?’
Mijn antwoord ontgoochelt vaak:
‘Ik hoop dat je nooit meer functioneert zoals voordien want dan zou dit betekenen dat je ooit opnieuw op hetzelfde punt komt waar je nu bent: op.’
En dan gaan we aan de slag. Meestal willen mensen starten met het opsommen welke taken ze in hun leven hebben. Daar zeg ik al ‘stop’ en ik onderzoek samen met hen wat ze nodig hebben aan ademruimte om te functioneren. 

Jongeren en studenten zijn hier vaak aangenaam door verrast. Ik vraag hen om bij het stappenplan voor hun studie te starten met het invullen van vrije dagen, of op zijn minst halve dagen. Met enige verwondering gaan ze hier vlot in mee. Daarna kijken we naar de beschikbare tijd voor de studie of voor dat wat ze te doen hebben. Dit wordt dan verdeeld. 
Volwassenen hebben vaak weerstand om op deze manier te werken. Begrijpelijk ook wel. Ze komen bij me omdat ze het bos door de bomen niet zien door de taken die ze te doen hebben en ik vraag hen te starten met het plannen van vrije tijd. Hoe kan je nu verwachten dat de taken minder zwaar wegen door het organiseren van vrije tijd? 

En toch, het werkt wel. Het geheim zit hem in het uitzicht. Als je weet dat je overmorgen een paar vrije uren hebt dan heb je vandaag en morgen des te meer energie. Het effectief opnemen van die vrije uren maakt dan weer dat je erna ook energie hebt. 
Kort en bondig: als je voelt ‘ik ben op’, neem je agenda, plan een paar leuke dingen in de nabije toekomst en bouw er je werkactiviteiten omheen. Als je echt in tijdnood zit dan hoeven die leuke dingen niet lang te duren, een half uurtje doet al wonderen. Het feit dat je ze plant heeft wel onmiddellijk effect op je gevoel. Als je er een systeem van maakt dan maak je minder kans om ooit in een burn-out terecht te komen.  Eenmaal het eerste gevoel ‘ik ben op’ draaglijker is, kunnen we samen kijken naar achterliggende oorzaken.

Wat ik hier schrijf zijn geen tips om uit een burn-out te overwinnen – daar is een volledig andere aanpak voor nodig – wel om die te vermijden. 

Geloof me, soms moet ik ook mezelf onder handen nemen en tot de orde roepen. Iedere keer opnieuw ervaar ik de weldaad van het plannen van ‘groene momenten’, want zo noem ik ze voor mezelf. 

Succes!

warme groet,

Chantal