Obstakels en kracht

Het was niet altijd eenvoudig om overeind te blijven in 2021.
Eens te meer werd bewezen: moeilijk gaat ook. 

Het voorjaar confronteerde me met lichamelijke mankementen die me een paar bange weken hebben bezorgd. Gelukkig was er uiteindelijk niets aan de hand dat niet kon verholpen worden. Nog voel ik de opluchting. 

Datzelfde voorjaar staat ook voor een nieuw begin: mijn praktijk die zich (na vijf maanden stoppen) ontplooide.

Meer en meer mensen vinden er de weg naartoe en laten mij toe een eindje in hun leven mee te lopen. Ik voel me dankbaar hiervoor want alle gesprekken verrijken mijn leven. Van stoppen is geen sprake meer, ik weet nu: wie ik ben is onlosmakelijk verbonden met wat ik doe. 

In 2021 lanceerde ik het project Levenslijn als Schrijfdraad. Ik hoopte op vijf deelnemers voor dit jaar. Het zijn er acht geworden! Ook in 2022 blijf ik dit aanbieden. Het is een prachtige manier om terug te blikken op een leven en vooral: om er de mooie en rijke bronnen te ontdekken waarop je kunt steunen om je toekomst uit te schrijven.

Een paar jaar geleden heb ik me voorgenomen geen workshops meer te geven. De inspiratie was hardnekkiger dan mijn voornemen en gaf me de goesting en de durf alle schuchterheid opzij te zetten en toch opnieuw ideeën in een vorm te gieten.
Ik gaf in de zomer 2021 vier workshopmiddagen Zin zoeken met je pen. Ze worden nu ook digitaal aangeboden. Het enthousiasme en de feedback van de deelnemers zijn de kiemen om in de toekomst dit elan te volgen. En geloof me, er borrelt van alles in me dat ik in de loop van 2022 vorm wil geven. 

Na een zomer met fijne dagen in tVaartje kwam daar plots de herfst met meer van hetzelfde: veel alleen zijn. Ik ben graag alleen zolang dit een keuze is. Opgedrongen alleen zijn, door omstandigheden, is minder leuk. 

2021 is een jaar geworden van min en van meer. Ik heb minder blogs geschreven en toch heb ik (heel) veel geschreven. Ik heb minder ‘life’ mensen ontmoet en toch meer zinvolle ontmoetingen gehad. Ik heb minder familie gezien en toch rijke, intense familie momenten beleefd. Bestaande vriendschappen hebben zich verdiept, nieuwe vriendschappen worden uitgebouwd. 
Ik maakte uitgebreid kennis met Camille Claudel, Virginia Woolf en Frida Kahlo.
Jung ben ik volop aan het leren kennen en zoals wel vaker het geval is met boeiende mensen: geen simpele man!

2021 is een jaar geworden met heel veel twijfels: doe ik dit wel of doe ik dit niet? Het is ‘wel’ geworden. Op een magische manier is mij een project onder ogen gekomen net op het moment dat ik het nodig had: een cohousing project, aan de rand van Brugge. Het project bestaat uit drie appartementen waarvan ik er eentje zal huren. Ieder leeft volledig zelfstandig in zijn eigen woning met terras (ja, eindelijk opnieuw een terras!) en bouwt zijn leven uit. Er is een grote, gemeenschappelijke tuin waarin ik zowel alleen kan genieten als anderen kan ontmoeten. Meer hierover volgt zeker nog, voor nu wil ik alleen zeggen: ik verhuis (binnenkort) naar een woning met terras en tuin. Hierbij gaat een diep verlangen in vervulling. Een hele grote verandering waar ik naar uitkijk.
Qua werk verandert enkel het adres, ik blijf zowel individuele therapie geven als projecten uitwerken voor groepen. Alle schrijfprojecten blijven lopen. En zoals ik hierboven schreef: ik heb nog meer in petto! Eenmaal de woelige tijden van de verhuis achter de rug zijn, neem ik de tijd om in rustig vaarwater alles uit te werken.

Samen met dit uitwendig jaareinde is er inwendig een omwenteling gebeurd en het voelt goed! Neen, het was niet altijd simpel in 2021, het was boeiend en uiteindelijk heel rijk!
Met volle goesting neem ik de stap naar 2022. Ik breek uit mezelf! Volg je?

Warme groet,
Chantal