Terugblik

In de Facebookgroep VertragingVerdiepingReflectie stelde ik de vraag hoe de leden op het jaar 2021 terugkijken. Misschien vind je dit een beetje vroeg, er zijn nog zes weken 2021 te gaan. Ik doe het jaarlijks, een terugblik en liefst een tijdje voor het einde van het jaar zodat ik de eventueel nog te doen zaken kan afwerken. 

Voor mij was 2021 een vol en rijk jaar. Zowel sociaal (werk en relaties), fysisch, psychisch als spiritueel.

Op vlak van werk wilde ik mijn praktijk die al tien maand gestopt was, toch opnieuw leven inblazen. Dat is ten volle gelukt. Verschillende mensen vonden en vinden hun weg naar mijn praktijk.
Het project Levenslijn als Schrijfdraad zet vijf schrijvers aan het werk.
De workshops deze zomer ‘Zin zoeken met je pen – vier dimensies in je leven’ zijn ook geslaagd te noemen.

Deze pijler ‘Zin zoeken met je pen’ wil ik in de toekomst nog uitbouwen. Van zodra het beestje geen roet meer in het eten kan gooien, maak ik daar werk van. 
De Facebookgroep draait.
De levensles die ik uit al het voorgaande meeneem is: leg nooit de bron van zingeving stil, mijn levensader mag ik niet afsnijden. 

Op sociaal vlak stel ik mezelf jaar na jaar tot doel om nieuwe mensen te leren kennen. Ook dit is ruim gelukt. Ondanks de ons veel te bekende toestand leerde ik zowel live als digitaal een paar bijzondere mensen kennen.
Mijn vraag om af en toe iets te gaan eten over de middag kreeg ruime respons. Nog altijd ben ik deze afspraken aan het afwerken, volgend jaar doen we het gewoon over. Ik vind het een heerlijke formule om sociale contacten op een zinvolle (en lekkere!) manier te onderhouden.

De maanden maart, april en mei waren lichamelijk (en dus ook psychisch) spannende maanden. Er deden zich voorvallen voor waardoor het een beetje bang afwachten was. Gelukkig zijn de twee ingrepen goed verlopen en hebben ze als resultaat dat de spanning qua gezondheid opgelost is. Het heeft me heel nauw in contact gebracht met mijn dankbaarheid een goede gezondheid te mogen genieten. 

Psychisch is het een jaar van reflectie geworden. Eigenlijk niet zo heel anders dan anders. Wel heb ik geleerd nog langer en dieper stil te staan bij hoe ik me voel, wat ik nodig heb, wat goed is voor mij om zo optimaal mogelijk te kunnen functioneren, hoe ik mijn veerkracht kan bewaken. Ik merk vooral dat bepaalde zaken in mijn leven meer aandacht vragen en dat ik die ook wil geven zodat ik niet verstrengeld raak in een psychisch doolhof.
Af en toe heb ik een pijnlijke confrontatie met mezelf, tot hiertoe slaag ik mezelf – obstakels en hindernissen incluis – te vriend te houden. Hier is blijvend – en niet altijd eenvoudig – werk aan de winkel.  Het is deugddoend te ervaren dat groei altijd mogelijk blijft.

Spiritueel – en hieronder versta ik voeding voor mijn geest – kwam ik heel ruim aan mijn trekken. Ik verdiepte me in de kunstgeschiedenis van 40.000 v.o.t. tot vandaag; ik sprong in het leven van Camille Claudel, ik verken momenteel het leven van Frida Kahlo, in de Ancient Herstory wordt me de betekenis van heel veel godinnen duidelijk.
De opleiding Jungiaanse psychologie biedt me veel meer dan ik had durven dromen. Het is best pittige leerstof en mijn hersenen kraken af en toe. Maar, ik geniet!
Nog voor het einde van dit jaar verdiep ik me in het boeddhisme, in de vraag ‘Wat is ethiek?’ en in het werk en leven van Virginia Woolf.
Ik jeun me en ik merk dat ik door al dat geestelijk voedsel een onstilbare geestelijke honger kalmeer.  Ik besef dat studie mijn grootste bron is waaruit ik energie put.

De maat bewaren in en tussen het sociaal, psychisch, fysisch en spiritueel gebied blijft een aangename evenwichtsoefening. Mijn lichaam vertelt me trouw wanneer er een onevenwicht dreigt. 

Er rijpen plannen voor 2022 maar deze kan ik pas echt uitwerken eenmaal ik genoten heb van de laatste weken van 2021 en ik heel zeker met een tevreden en dankbaar gevoel dit jaar kan afsluiten. Ongetwijfeld hoor je meer over die plannen ten gepaste tijd. 

Wil je me vertellen over jouw 2021? Ik lees het graag!

Warme groet,

Chantal