‘Hoezo goed gezelschap, dat mag toch niet’, hoor ik je denken?
Dat klopt. Voor mij zullen de feestdagen dagen zijn die ik helemaal alleen doorbreng. Het kan nu eenmaal niet anders, ik besteed er geen extra woorden aan.
Veel liever vertel ik je hoe ik probeer om toch een beetje feest te vieren. Wie weet, misschien heb je er iets aan.
Nu Sinterklaas het land verlaten heeft, begin ik aan de voorbereiding van mijn eindejaarsdagen. Ik heb besloten dat ik op Kerst en Nieuwjaar niet kook, dus ik bekijk de aanbiedingen van de afhaalmenu’s ook al weet ik eigenlijk wel al waar ik mee eindig. Het plezier van het bekijken wil ik mezelf niet ontnemen.
Kerstavond en Oudejaar bestaat mijn avondmaaltijd uit allerlei kleine hapjes terwijl ik tv kijk.
Kerstdag en Nieuwjaar doe ik mij ‘s middags tegoed aan een vissoepje en ‘s avonds aan een kreeftje. De twee lange namiddagen onderbreek ik met een stukje taart.
Eén keer in het jaar koop ik voor mezelf Neuhaus pralines. Alleen de piramiden en alleen in fondant. Mijn zoete zonde.
Van mijn de centen en de cadeaubon die ik voor mijn verjaardag kreeg, zal ik boeken kopen. Er zijn drie boeken op komst:
- De appel in het paradijs – Sonja Barend
- De onafscheidelijken – Simone de Beauvoir
- Rode Komeet – Heather Clark (biografie over Sylvia Plath)
Deze drie dames zullen me al vast gezelschap houden in die dagen. Daarnaast zal ik me een dezer dagen naar De Raaklijn begeven en me daar ferm uitleven in hun aanbod.
Alle boeken samen blijven rustig liggen tot na de middag op kerstdag. Pas dan mag ik ze betasten, ruiken en doorbladeren. Die dag maak ik een keuze welk boek ik als eerste lees.
Ik heb nog twee uitzendingen van de Balie (online) tegoed met ‘Het Grote Schrijversinterview’. En dat het groot is, is zeker! Ik bekeek het interview met Astrid Roemer, voor boekenliefhebbers en schrijvers is het een puur genot om dat te beluisteren. Per auteur wordt twee uur lang ingegaan op hun werk. Er wacht nog eentje op me met Charlotte Mutsaers en eentje met Saskia de Coster. Ik geef je de koppelingen:
Traditiegetrouw kijk ik op kerstavond naar De Warmste Week. Er zijn nog zekerheden in dit leven!
Een heel groot cadeau krijg ik van de Nederlandse tv. Op 28 december start op Nederland 1 een dramareeks naar het boek I.M. van Connie Palmen. Vier avonden!
Ik programmeer ze en bekijk die op Nieuwjaarsdag.
Tussen al dat leuks in lees ik in De Morgen de rubriek de vragen van Proust. Zevenentwintig vragen die aan bekende en minder bekende mensen gesteld worden over hun leven:
https://www.demorgen.be/dossier/de-vragen-van-proust.
Ook een hele reeks De Standaard der Letteren worden, op papier dan, doorbladerd. Ik heb ze opgespaard tot die dagen.
Mijn morele plicht – als het weer het toelaat – is een half uur te stappen. Dit doe ik echt niet graag maar mijn verstand zegt dat het gezond is.
De rest van de tijd zal niet zoveel verschillen van die tijdens andere dagen:
- een beetje kunstgeschiedenis waardoor ik reis over de wereld;
- een beetje schrijven;
- mijn enorme kweek planten verzorgen;
- een beetje helemaal niets.
Dit is mijn manier om het gemis een plek te geven in mijn hart naast al wie er al in zit. Er is veel ruimte in mijn hart.
Aan jou wens ik mooie, gezellige en vooral fantasierijke eindejaarsdagen en misschien wil je me wel vertellen wat jouw plannen zijn?
Warme groet,
Chantal
9 december 2020
foto inzet: Pixabay
Vertraging - Verdieping - Reflectie 